بعد از سپری شدن چند روز از روی کار آمدن دولت راستگویان و درست کاران یکی از مطالبی که برای مدت ها به ترجیع بند سخنان شخص رییس جمهور و اعضای کابینه بدل شده بود مساله تحویل گرفتن خرابه ای ویران از دولت قبل بود و در این میان “خزانه خالی” آن طور که دولتی های می گفتند از اساسی ترین مشکلات کشور بود . مصاحبه ها و اخبار منتشر شده از طرف وزیر محترم اقتصاد “دکتر طیب نیا” اما حکایتی دیگر است . ایشان هم در روز های نخست و هم چندی پیش خزانه خالی را تکذیب کرده و اشاره به ذخیره ارزی 100 میلیارد دلاری کردند . این نوشته در مقام اثبات خدای نکرده خلاف گویی دولت نیست که خزانه را خالی توصیف می کردند . سوال اساسی این جاست که اگر صد میلیارد دلار ذخیره ارزی دولت (سوای موجودی طلا و ریالی و … ) در همین موقع به اندازه ای ناچیز است که هیچ محسوب می شود ، آیا 4.8 میلیارد دلاری که در توافق نامه ژنو بنا شد از طرف غربی به عنوان امتیاز گرفته شود مبلغی قابل توجه است ؟!! اگر بناست یک بیستم موجودی ارزی کشور را در شش ماه و قسطی آن هم پس از اعتماد سازی تحویل خودمان که صاحبش هستیم بشود آیا این مساله ذوق زدگی دارد ؟ مسابقه تیتر یک کردن مطبوعات ( که به قول آن ها 8 میلیارد دلار بود یعنی حدود یک سیزدهم ) برای پس گرفتن حقمان آن هم در حد نیاز کم تر از یک ماه فقط واردات کشور جای بسی تامل است . . .